کتاب نه بودم
تو قفس طلاییم
کتابی لبریز سخن
پر از ترانه و لغت
تو قفسو شکستی و
بال و پرم رو بستی و
توی دلم نشستی و
روح منو خرید ی و
هر ورقم رو خوندی و
-لبریز از واژه شدی
-لبریز از ترانه هام
وقتی برات خونده شدم
منو مچاله کردی و
غرورمو شکستی و
از عشقمون بریدی و
منو تو تب سوزوندی و
- پا رو دلم گذاشتی
- پا رو تموم باورام !
حالا برات غریبه ام؟!
بی شعر و بی ترانه ام؟!
عین شبای بارونی
بی نور و بی ستاره ام؟ !
به خاطر خدا بمون
به خاطر غرور من
غرور تیپا خورده ام
منو رها رها نکن
بمون و بی علاقه باش
مثه یه سنگ خاره باش
تلخ و لجوج و لعنتی
صامت و سنگی و تهی
-تهی ز حس و معرفت
-تهی ز هر علاقه ای
بمون همین حوالیا
حوالیای دل من
قاتی این آدمکا
همسایه این سایه ها
اصرارم از بی کسی نیس
از روی بی چاره گی نیس
کاشکی فقط
،فقط یه بار
حرف منو میفهمیدی
اینکه کسی تو باورم
، تو گذر خاطره ام
مثه تو نیس،شکل تو نیس
حالا ازم مونده به جا
یه بغض آماس کرده و
یه جای زخم کهنه و
یه قامت تکیده و
ترانه های خونده ام
درباره این سایت